Buurman met de slechte knie & Albury

Het bleek toch niet te mooi om waar te zijn, morgen zit ik in de bus richting Corryong voor m'n eerste baantje in Australië!

M'n eerste Australische dollars zijn ook verdiend. Maandag werd ik om half 9's ochtends wakker gemaakt door de Canadees met de vraag of ik 40 dollar wilde verdienen. Ik snel m'n bed uit, ontbijten en naar buiten. Stewie (de Canadees) was aangesproken door de manager van Billabong, of hij de buurman van het hostel wilde helpen een antiek meubelstuk te verhuizen. En of hij nog iemand wist, want er was twee man voor nodig, omdat de buurman een slechte knie had.
Zodoende zat ik om 9 uur 's ochtends naast stewie en de buurman met de slechte knie in een transport busje. Het stuk antiek moest van het oude huis van de zus van de buurman (kast van een huis), naar het nieuwe huis (een nog veel groter huis).
Al met al anderhalf uur verder, en 40 dollar rijker. Toch leuk.

De dag daarna nog naar Manly Beach geweest (heel erg mooi, foto's volgen (zal even duren, is een langdurige en irriterende klus op deze site)), en zaterdagochtend uitchecken bij Billabong, want om 8:15 ging mijn vlucht naar Albury. Gek hoe je in anderhalve week zo gehecht kunt raken aan een hostel, en sommige inwoners. Gelukkig is er facebook.

Tussen het vliegveld van Albury en het hostel waar ik nu ben zit welgeteld 8,1 kilometer, en helaas geen bussen hier in het weekend. Gelukkig was ik nog geen twee minuten aan het lopen of er stopte een attente oude heer naast me met de vraag 'where ya going?', waarop ik kon instappen en hij me met zijn roestige oude Holden Commodore voor de deur van het hostel afzette.

Het is hier aardig uitgestorven. Gisteren kwamen er gelukkig een Franse, Jennifer, en een Italiaan, Fabio, aan, allebei met de auto op weg van Sydney naar Melbourne, ze hadden besloten hier te overnachten. Ze waren allebei al 1,5+ jaar in Australië, dus een hoop verhalen gehoord. Fabio's auto lekte olie op 3 plekken, en hij had nog 300 kilometer te gaan naar Melbourne. Ben benieuwd of hij het overleefd heeft.

Vandaag was er helemaal niemand hier, en ik had geen zin om heel de dag in bed te liggen, dus ben ik naar het centrum gegaan (ik moest trouwens wel, want ik moest in het info centre uitvogelen hoe ik in Corryong zou komen. Uiteraard gelopen, 5,7 kilometer, heen en terug. Ik mis mn fietsje.

Morgen om 2 uur 's middags met de bus naar Corryong, waar ik terecht kan in een door het bedrijf gehuurd huisje, waar ik met 3 andere backpackers die daar ook gaan werken, kom te wonen. Denk ik. We zien het wel :)