Fiji

Fiji

Fiji is een tweedelig pareltje. Aan de ene (westelijke) kant heb je de Yasawa's en Mamanuca's, de toeristische, tropische eilanden waar de foto's vandaan komen die verschijnen als je Fiji intikt in Google afbeeldingen. En eerlijk is eerlijk, die kant van Fiji was oorspronkelijk ook mijn reden om een ticket naar Fiji te boeken. Maar buiten die eilandengroepen om ligt een Fiji dat een stuk minder bekend is, een snel ontwikkelend derdewereldland, met de meest vriendelijke, en open bevolking die je je kunt voorstellen.

Het enige internationale vliegveld ligt in Nadi, waar ik mijn eerste paar dagen heb gebruikt om uit te vogelen hoe wat en waar. Na meerdere malen het mevrouwtje van de traveldesk in het hostel ontweken te hebben, die me hardnekkig bleef bestoken met kleurrijke brochures van eerdergenoemde Yasawa's en Mamanuca's, op de lokale bus gestapt langs de zuidkust van het hoofdeiland, Viti Levu, richting Suva, de hoofdstad. De bussen hier zijn antieke werkpaarden met open ramen, rokende dieselmotoren, vele honderdduizenden op de teller en norse chauffeurs. Vol goeie zin op de bus gestapt, met de vriendelijkheid van de bevolking in m'n achterhoofd. En jawel, nog geen vijf meter door het gangpad van de bus gelopen of een man van rond de 35 zat enthousiast te zwaaien en naar de lege stoel naast hem te gebaren. Helaas begon hij na een koetjes en kalfjes gesprek van een minuut of tien over een vrij bed in zijn kamer in een duur resort op een afgelegen eiland, waar ik wel een paar dagen met hem kon verblijven als ik wilde, zonder te betalen. Smerig menneke.
Gelukkig bleken veruit de meeste 'Fijians' na deze valse start wel ontzettend vriendelijk.

In de twee daaropvolgende weken op blote poten door gloeiendhete zandduinen gelopen, jetski gereden, serieus overwogen om een belachelijk luid snurkende chinees te vermoorden, in het oudste hotel in de pacific geslapen, van een waterval afgegleden met Miss Fiji 2012, m'n duikcertificaat behaald, aanzienlijke hoeveelheden kava gedronken, en de meest hartelijke mensen ontmoet.

Na deze twee weken een weekje 'Island Hopping' in de yasawa's, wat een wereld van verschil is, maar desalniettemin heerlijk luieren en genieten. een luxueuze boot vaart elke dag heen en terug langs de rij tropische eilanden, en is steevast minimaal een uur te laat. Eenmaal in de buurt van een van de vele resorts komt er een wankele 'dinghy' aangestormd, die naast de boot manoeuvreert, en je na een luide 'bula!' van de stuurman naar het resort brengt.
In de resorts is het leven lekker langzaam, met luide drums (en luid personeel) die ontbijt, lunch, en diner aankondigen, en een grote variatie van gasten, van backpackers, tot complete families, en gepensioneerde levensgenieters op 'ski-holiday'. Elke dag zijn er een paar snorkeltrips, in de vorm van speervissen, zwemmen met rifhaaien, of zwemmen met indrukwekkende manta rays. In elk resort hangen een flink aantal hangmatten, en na zonsondergang is er meestal een 'bonfire on the beach'. Bovenstaand, aangevuld met een aangename 30 graden, belachelijk blauw en helder water, en witte stranden... goed uit te houden. Maar aan alles komt een eind, en na een laatste hangmatcoma helaas weer op de boot terug naar Nadi.

Voor mijn vlucht terug naar Australië, waar ik nu op zit te wachten, was er nog tijd voor een klein extraatje, duiken met bullsharks! Geloof dat je ze simpelweg stierhaaien noemt in t Nederlands, klinkt lekker lomp. Heb gemerkt dat mijn Nederlands er aardig op achteruit is gegaan de afgelopen tijd. In ieder geval, in een plaatsje genaamd Beqa worden een paar keer per week op vaste tijden bullsharks gevoerd, en dit zorgt voor een spektakel van 30-40 haaien die allemaal om een aantal sappige vissenkoppen vechten. Dit was iets wat ik eerder al wilde doen op weg naar Suva, maar blijkbaar was hier een 'Open Water Dive Course' voor nodig. Wist ik veel. Na deze een week later op een eiland genaamd Taveuni gehaald te hebben, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om om zo'n kans te missen.
In Fiji doen ze niet zo moeilijk, dus een kooi was niet nodig. Een laag muurtje van koraal was genoeg om achter te schuilen. Haaien die te dicht bij kwamen kregen een stomp van een van de 'divemasters', die rondzwommen met een aluminium stok met een stomp uiteinde.

Naast al het bovenstaande heeft ook het feit dat ik voor het eerst echt alleen aan het reizen was mijn tijd in Fiji heel bijzonder gemaakt. Reizen in een groep is super, maar compleet anders. In je uppie ben je veel toegankelijker voor anderen, en dit resulteert in het bijna elke dag ontmoeten van allerlei verschillende personen. En op hier en daar een snurkende chinees, of een perverse busreiziger na, zijn die personen juist de mensen die de reis zo bijzonder maken.

Het cijfertje in m'n bankrekening is gevaarlijk dicht bij de 0,00 gekomen, met andere woorden, ik kom naar huis! Over een kleine 4 uurtjes vlieg ik naar Sydney, waar ik morgen een dagje heb om lekker nostalgisch rond te lopen waar het 8 maanden geleden allemaal begon, en een paar souvenirs te kopen (ik ga m'n best doen voor een gluske zàànd, Tantel :)). De dag erna op het vliegtuig naar Amsterdam, met een tussenstop in Dubai, om op 10 juli ergens in de middag weer op eigen bodem rond te lopen! En hoewel ik de tijd van mijn leven heb gehad, en heel zeker weet dat dit allesbehalve mijn laatste rugzakreis is, kijk ik er nu m'n terugvlucht zo dichtbij is stiekem toch wel heel erg naar uit om weer thuis te komen.

Tot over 3 dagen!