Terug Thuis

'T is half 2 's nachts op een vrijdagnacht, 't is een klein beetje heel erg benauwd, en ik ken nie sloape nie. Af en toe wat neerkrabbelen hier is me wel bevallen (en jullie trouwens blijkbaar ook, bedankt voor alle leuke opmerkingen!), dus zie geen reden om te stoppen. Alhoewel de komende tijd niet echt een letterlijke reis zal zijn, word het dat misschien wel in een andere zin van het woord... Lul ook maar een eind raak. We zien wel hoe het loopt. Zie het maar als een soort slecht bijgehouden openbaar dagboek. Of zoiets.

Thuiskomen, na weggeweest te zijn voor het grootste deel van een jaar, is een heel aparte, meestal leuke, soms sombere ervaring. Wat grappig genoeg het meest tegenviel de eerste paar dagen, was het fatsoenlijk Nederlands praten. Naar woorden zoeken, Engelse stopwoordjes die er automatisch uitrollen, zinsopbouw waar geen zak van klopt, enzovoorts. Gelukkig is daar is nu, een paar weken verder, vrij weinig meer van te merken.
Naast bovenstaand was het ook even wennen dat iedereen opeens fan is van Roy Donders en z'n huis/juichpak. Eerlijk waar nog steeds geen idee waarom. Omhooggevallen pannekoek.

De eerste week was een hele leuke, ik heb mezelf beziggehouden met het opzoeken van iedereen die ik graag weer wilde zien, tussen alle tijd met Tom, m'n broertje, door. Grappig om te zien hoe veel sommigen, vooral m'n jongere neefjes en nichtjes, kunnen veranderen in acht maanden tijd.
Het verraste me hoe makkelijk het 'bijkletsen' bij gebrek aan een beter woord ging. Ik had een hoop ongemakkelijke stiltes en problemen met mezelf uitdrukken verwacht, maar daar was nauwelijks sprake van. Vooral thuis in huis was het binnen een dag al alsof ik nooit weg was geweest. Ons mam is nog steeds een gezellige, sporadische stresskip, en kon er na een week uiteraard niet meer tegen dat m'n tas nog niet uitgepakt was, en pakte 'm zelf uit. Ben er nu ook achter dat ik altijd alles kwijt ben, omdat mam alles altijd op een andere, veel minder logische plek neerlegt. Bied perspectief joh, zo'n reis. Maar ik hou wel van d'r.

Om geleidelijk aan een beetje af te kicken van het reizen, vertrok ik een flinke week na thuiskomst weer naar Tunesië voor een weekje, met papa mama en Tom. Klein verschilletje in reismentaliteit, maar desalniettemin een superweek gehad. Een, vooral voor mijn doen, ontzettend luxe resort in een U-vorm, met een grote binnenplaats met uiteraard een flink zwembad, en met het open gedeelte pal op het strand gericht. Heel de week niks anders doen dan zonnen, zwemmen, eten, poolen, lezen, films kijken en siësta's houden, heerlijk. Op de terugvlucht zijn we nog bijna tegen de grond aan gedenderd voordat we goed en wel waren opgestegen, zelfs de stewardessen hadden het benauwd door de turbulentie.

Over een flinke 4 weken begin ik met een HBO opleiding Journalistiek in Tilburg, hopen dat dat wat word. In de tussentijd kan ik nog doordeweeks terecht bij Henkelman, het vacuümmachine bedrijf waar de afgelopen 4,5 jaar m'n centjes heb verdiend.

Van de post-reis depressie waar ik een hoop over gehoord en gelezen heb
is dus gelukkig nog weinig sprake. Misschien komt die nog, nu ik weer enigszins een ritme krijg, en de 'nieuwigheid' van 't thuis zijn er van af is. We shall see. Het is me tot nu toe in ieder geval allemaal hartstikke meegevallen :)